Mój dom

Człowiek – samotny biały ptak.
Życie – to silny, porwisty wiatr.
Gniazdo na skarpie,
rozjarzone światłami gwiazd,

to jest mój dom,
to jest mój dom.

Nocą pielęgnujemy marzenia,
piszemy listy do-nikąd,
dotykamy się przez ściany,
chwytamy każdej nadziei.

Nocą rozwijamy nasze skrzydła,
szybujemy wysoko do gwiazd,
pokonujemy prawo grawitacji
unosząc nasze kamienne serca.

Gniazdo na skarpie,
za szybą Twoja twarz,

to jest mój dom,
to jest mój dom.

Nocą śnisz mi się TY,
pełna jesteś świątecznej jasności,
twoje dłonie ogrzewają moje ciało,
ale gdy wstanie świt,
stajesz się częścią wielkiego miasta,
zabijasz wzrokiem moje nadzieje,
zabijasz wzrikiem moje nadzieje.

Gniazdo na skarpie,

to jest mój dom,
to jest mój dom.