WOBEC SIEBIE SAMEGO

WOBEC SIEBIE SAMEGO

Mdły i z czasem przeźroczystszy
rewers marzeń niewinnych i czystych
zwodzi… kluczy i zawodzi
wątłą nadzieję
niepomny, że cudów nie ma

Rozwarta na oścież świadomość
na styku z skamieniałym niebem
rozcieńcza refleksje
po omacku
garść rozsypanych wyrazów
nie ugnie jutra obojętności

Pono natura nie znosi próżni
jednak domieszki nie uzupełnią pustki
uosobionej bezradności
wobec siebie samego
i zadawanych pytań
rezonującej wokół materii
tedy nie nazywaj mnie poetą

⊰Ҝற$⊱……………………………………………………………… Toruń - 24 stycznia '2O