TO PÓKI CO

TO PÓKI CO

Nim niebawem zestarzeć się zdążę
schyłkiem chylić chyłkiem z wysiłkiem
na nogach chwiać nieporadnie
o sobie wnet nawet zapomnieć
nim wredna pochłonie amnezja
i wszystko będę miał w nosie

(jak niewydarzony motyl)

To póki co… coś ci napiszę
stanę dumnie na Evereście
rozgłoszę w kosmosu chaosie
zarygluję na spusty trzy ciszę
balansując między écru barwą a bielą
bo to taka… ta moja… fantazja… li poezja

⊰Ҝற$⊱………………………………………………………… Toruń - 16 grudnia '2O