SPYTASZ CZY…

SPYTASZ CZY… SMUTNO MI… CZY

Zza wolnych kroków
niespokojnego szelestu
na ulicznym bruku
własnych myśli tropów
na parkowej ścieżce
niczym starych dziejów
a ciągle jak nowych
bo gdzieś obok
pod niebem drętwym i kalekim
zabaw w apokalipsę
na rozstajach ziemskiej przestrzeni
tkanki jej cząstka po cząstce
świat się pogrąża…
w otchłanie mroku
gdzie jeszcze widzów
nietoperzy śniętych
posmutniałe rzesze ostatnie
i ostatnie na martwej gałązce ptaszę
słownie jedno - ni mniej ni więcej
aż łza w oku się kręci
niczym gwiazd gasnące lśnienie
bezgranicznej ciszy
spytasz… czy smutno mi…
czy płacz to tylko… czy cierpienie ?

⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………… Toruń - 7 grudnia '2O