Ostatnia droga

W oświęcimskiej kamienicy
brama z 1945 roku
otwiera przejście dla ocalonych


wychodzą ze świata ciemności
docierają do światła nowej epoki


kiedy zrzucają pasiaste ubrania
twoje dłonie drżą
Żydówka prosi o kromkę chleba
szepcząc cicho wyschniętymi wargami


okrywa się ciepłym kocem
do obozu już nie powróci
zatrzaskuje mocno drzwi
aby wyrzucić z pamięci tamte chwile


jej niebieskie oczy łzawią
teraz zapomni
jutro wszystko opowie światu


wysyła list do nieba
że opuściła to piekło
numer schowała do szuflady
ukrytej w swoim sercu