NIE WIERSZ

NIE WIERSZ

Przez oczy przymknięte
odnajdywane wolą podświadomą
jak przez czasu klepsydry wziernik
uciekają z tła spłoszone wspomnienia
jak ziarnka krystalicznych piasków
jednokierunkowo przebarwione mgłą
stare fotografie z innego bezczasu
przenikają okruch snu przepływając migotliwie
ckliwie przeszły rozginają czas i przestrzeń
przywołują obrazy słonecznych dni
księżycowo satynowych nocy
i rozwłóczone ich cienie
świerszczy granie
i te kilka strof
te kilka słów
nie wiersz
plakat
skryty w źrenicach załzawionych oczu
na przekór zgrai czarnych kotów
gdzie mijają lata mego świata
widziane z lotu ptaka

⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………… Toruń, 19 grudnia '19