WIDZU I SŁUCHACZU

WIDZU I SŁUCHACZU

Gdy na porowatym lustrze nieba
pierzaste ujrzysz błyskawice
i ze smutkiem pomyślisz… że mija
w ich cienia zarysie
na jawie i we śnie
nie przynaglaj siebie
wędrując przez życie
człowieku… widzu i słuchaczu
bezgranicznej mnogości
Saturna pierścieni
dostrzeżesz wtedy mistykę
refleksów na niebie i ciszę
pod listowiem gwiazd
kwitnące irysy
malowane światłem Księżyca
emaliowane rosy ranne
czekające śpiewów ptasich
zapach bzu w wiosennym deszczu
inny ujrzysz niż ci się wydaje
świata purnonsens
choć czas i przestrzeń
nie są niczym wiecznym
tak jak myśli i idee
męki i wzruszenia filozoficzne
logiki niczemu i nikomu niepodległej

⊰Ҝற$⊱…………………………………………………… Toruń, 3O października '19