PRZEBUDZENIE Z RAGI

Od świata oddalam się wraz z hinduską Ragą
Płynę z dźwiękami sarodu
jakby nurtem świętej rzeki Gangi
która opływać ma wszechświat
Na falach melodii dotrę na inne planety
abym siebie mógł zobaczyć w nowej inkarnacji

Do strunowych brzmień dołącza się tabla

Widzę siebie tam gdzie nigdy nie byłem
Przed żarem uciekam pod parasol zieleni
Po zdobnej fasadzie pobliskiej świątyni
biegają małpy - sługi Hanumana
Rozmyślam nad eposami wychwalającymi
starożytny dobrobyt pałaców Judishtiry
w których komnat tysiące o złotych ścianach
dziesiątki tysięcy kochających kobiet
i sług wiernych ilość niezliczona
W tych progach gościli bogowie
nawiedzający szlachetnych wojowników
kszatrijów

Tempo Ragi przyspiesza a tony sarodu
pobrzmiewają niepokojem

Cień pod którym się chronię
nie należy do mnie
Z gęstwiny wypełza Rakszasa
demon pod postacią kobry
Zamyślenie zaślepia me oczy
rażony jadem jak intrygą
już płynę Gangesem jako zezwłok brudny
choć wodami rzeki uświęcony

Szaleńczy bieg melodii i rytm uderzeń bębna
oddają stan mojego ducha

Jestem syntezą sacrum i profanum
Przepływam obok żywych
którzy w kąpieli oczyszczają duszę
zaś towarzysze niedoli martwi
prawie nie istnieją
W ogniu prochem się stają
i jako proch płyną
Ja gniję marząc żeby się przemienić
w wodę życiodajną i świętą
choć nieczystą

Muzyka cichnie gwałtownie
budzę się nagle przerażony ciszą
Wracam do życia żeby płynąć z czasem
jakby nurtem rzeki świętej Gangi
Gangsterskie porachunki interpersonalnych rozrób
już na mnie czekają chcąc szatańsko pokąsać
trucizną bardziej zabójczą niż toksyny kobry
Od tego jadu mogę stać się żywym trupem
nim dotrę do oceanu żałobnych łez po mnie
Przerażony swym miejscem na Ziemi
zanurzam się w modlitwę:
„Choćbym szedł ciemną doliną
zła się nie ulęknę”
I dojdę
ja rycerz bez siły – chrześcijański kszatrija
do Miłości Wiecznej
wszystkiego Pierwszej Przyczyny

20 -21 I 2016.
Wiersz z mojego najnowszego tomiku.