Do Feniksa

Refren
Nikt nie rodzi się poetą to rzecz znana
Bo poetą człowiek tylko czasem bywa
A poezja w słowach jest zaczarowana
Ty w ich głębi jesteś niczym mały pływak

1.
Tu jest miejsce na twe wszystkie wynurzenia
Tu się rodzisz jak mityczny wielki Feniks
Nie odczuwasz przyciągania i ciążenia
Jesteś inny choć niczego nie odmienisz

2.
Znowu dzisiaj uciekałeś z Lebannonu
No i dokąd tak bezczelnie teraz lecisz
Przecież nigdzie tu nie znajdziesz sobie domu
Bo w większości bezdomnymi są poeci

Refren
Nikt nie rodzi się poetą to rzecz znana
Bo poetą człowiek tylko czasem bywa
A poezja w słowach jest zaczarowana
Ty w ich głębi jesteś niczym mały pływak

3.
Więc posłuchaj może siebie tu usłyszysz
Może słowa twoje wybrzmią ponad ciszą
A do myśli mówisz weź i dalej prowadź
Niechaj inni także dzisiaj cię usłyszą

4.
Dłutem niczym rzeźbiarz dłubiesz przy swym wierszu
Wiesz, że słowo to uparta dość materia
Wisisz na nim jak cyrkowiec gdzieś na perszu
Lecz gdy spadniesz i tak w końcu się pozbierasz

Refren
Nikt nie rodzi się poetą to rzecz znana
Bo poetą człowiek tylko czasem bywa
A poezja w słowach jest zaczarowana
Ty w ich głębi jesteś niczym mały pływak