Z wiérha

styrmołem sie natóm grape
i poziérom co w dolinie
co tyz ludzie porobujom
jako zýwobycie płynie

jedným iści dolce vita
drugim barzéj posolone
hańte idom het na prawo
ini łazóm w lewóm stróne

té co wceśni juz rzondziłý
kolorowe majóm siarfy
té co teroz zaś włodajóm
to sie piórcóm we dwie barwy

ni podobo sie to straśnie
i Brukséla palcem grozi
kto to widzioł zeby dzisiok
w narodowým stroju hodzić

a na gruli znowa stónka
lec tym rozem spod Urolu
i do flasek trza jom zbiérać
zeby cysto było w kroju

sondy nase na obyrtke
śrédniowiecne reżýmowe
w poprzek prawa i stronnice
jaz sie jonkom trace mowe

o pastérzah spod ółtorza
hyr sie niesie niecihućki
miasto pognać kérdel w redyk
óne wolom licyć dudki

ni mo u nos Jeuropy
je ćma wielgo i zaścaniec
odstajemy od nowego
i ni momy dobryk manier

opozycjo drzý kosule
prawie goło co dzień becy
ze ojcyzna nasa horo
i nik ni kce jyj ulecyć

śkoły momy śkoda godać
staroświéckie mojści ponie
bo ni kcymy w zodnym razie
ucyć dziecków o bociónie

wkole jeno patrýjotyzm
i wortości – słowem ciýmnoś
wsýndyj przeca tolerancýjo
libertyniz i przyiýmnoś

wéź sie Polsko opamiéntoj
co dzień słysno razy kilka
do rodziny cié przyjmiémy
ino zatrać w siebie wilka

pora zlýźć już z tygo wiérha
dyć ta słónko syćkim świéci
zdrowie przecie nojwozniejse
no i jutro nasyk dziéci

na boskom wólom
hej!