POWIETRZE

5.0/5 | 4


POWIETRZE DWUDZIESTOPIERWSZOWIECZNE

Zatopieni w myślach osamotnionych
bezsilnie niepomnych
rozedrganych czarno białym niepokojem
w ciemnościach szkatuł nocy… w dzień
wśród kalejdoskopów nieba
krzywych, rozmazanych
emocji mgnień nieokiełznanych
bólem istnienia
co chwytają za serce co rano
niezmiennością zmienności
zdarzeń pośród marzeń

Obecni w obrazoburczych niezrozumieniach
z rozdziawionymi ustami
oddechami powiek
chłoniemy toksyczne powietrze
incognita dwudziestopierwszowieczne
bez reszty
upierzone, głuche i surowe
w szczerozłocie
porozrzucanych po świecie na wietrze
porozrywanych pudełek wierszy
poetów zeszłowiecznych

⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………………Toruń, 4 marca '19



 
COMMENTS


My rating

My rating:  
05.11.2019,  Edyta Jach

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating: