gniew

gniew na samą siebie
gniew o poranku
złocistym jak usta
jesiennego urodzaju
sypiące się

gniew maszyny
tkwiącej w człowieku

od zarania bruzd
utopii znaczących
i mniej
ale więcej i więcej
chcących

to żar topi stale
i bez
ust
annie

przerabia masy
na szare
wtórne
i popiół