do drzew

przyjaciele
burzy i smagania wiatrów
gdy serce zielone czerwienieje
krew ma zielony odcień

wam nie do nieba iść pozwolono
gdzie dusze inne odchodzą
lecz stać jak kamieniom
przy drodze ktorą chce odejść

wy na cmentarzach śpiewać musicie
snuć opowiesci o śmierci
wtedy gdy smutno w swoje ramiona
moją też żałość weźmiecie

drzewa przyjaciele prawdziwi
w ogromnym lesie ludzi