CO Z TEGO…

CO Z TEGO…

Bo gdy się jest człowiekiem
nie odchodzi się z tego świata
jak duch w letni wieczór
ot tak… bezwolnie… z ulgą jednako
podziemnymi traktami
przez bramy bez zawiasów
do niewyczerpanych źródeł czasu
ku światła najczystszej toni
na jakiejś… wyspie łąk i lasów
prehistorycznymi przeludnionych

Co z tego… że wzrusza nimbem litości
nieba pseudo plenipotentów
nęcących atrakcją wizji
porywającą tłumy
statystów tumanionych
wabi napastliwie… skrycie usidla
na siłę w wieczność uskrzydla
obietnicą wiosen nieskończonych
miast w bieli o odcieniu błękitu
wtapia w nudną szarość nicości


⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………… Toruń 22 stycznia '19