Codzienność

Codziennie zbieram okruchy dnia
od jutrzni po kompletę
dokładnie by niczego nie utracić
potem wkładam do pudełka
a pudełko do skrzyni jak skarby
chowam przed światem

a nocą silentium sacrum
i tylko myśli niespokojne
jak robaki w głowie
nie dają spać

okruchy dnia to tylko kawałki
niewielkie fragmenty
nie stworzą całości
jak nie zdobędę
czegoś większego
sensownego nieulotnego

tak życie me kolebie się i snuje
dopóki nie znajdę esensji
sensu mojego istnienia
codziennie zbieram okruchy dnia
by nic mi nie umknęło
bezpowrotnie zniknęło