Ciszy czas

Cisza
jest dla mnie niesłyszalna.
W głowie mam chóry słów.
Przekrzykują się dzieci i dzwonki tramwajów,
tupią na schodach, których nie ma,
znów,
po raz kolejny.

I pachnie.
Maje pachną, wszystkie maje świata.
Słońce wrześniowe nuży.
Ach, i ten powietrza zapach
po burzy,
wilgoci pełen i wiatru, co opadł.

Dni
układam ostrożnie,
każdy do kryształowego pudełka.
Będę je widzieć do końca życia,
będę je słyszeć do końca życia.
Niewielka
ta cisza, co śmiechem brzmi.