Szklane pantofelki

author:  Ula eM
5.0/5 | 5


Szpilki w zgaszonym różu,
ich najbardziej żałuję.
Wspomnienie
kołysania bioder,
łgodnego półobrotu ramion
i wszystkich łakomych spojrzeń,
dla których sennym piruetem jaśniały.
Obcasy dokładnie na osi wszechświata,
tej jedynej stałej
przypisanej
mnie.
W moich szklanych pantofelkach
umykałam z sieci pająka.
Nie raz.
Wszystkie bajki się pomieszały,
ale ta jedna
dalej trwa,
spoczywa uśpiona
na dnie szafy.

Poem versions


 
COMMENTS


My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
17.06.2019,  Dekameron

My rating

My rating:  
17.06.2019,  Edyta Jach

My rating

My rating:  

My rating

My rating: