Ofiarowanie kalendarzy

author:  Ula eM
5.0/5 | 8


Stare kalendarze
jak stare panny
są nieskazitelnie uładzone,
i serdecznie puste.
Ozdobna kaligrafia ukryła się
w sympatycznym atramencie,
od czasu
do czasu
pozdrawiając zdawkowo jakiś dzień.

Puste strony niemym krzykiem
uderzają w pamięć, w serce.
Nawet ogień nie wydobędzie ich tajemnicy.
Spłoną
ofiarą zastępczą,
za sto tysięcy chwil, za milion odsłon, eksplozji
szczęścia, smutku, gniewu.

Białe od niewinności kartki
jak koronkowe halki wśród okładek
już nie wzruszą.
Moloch zwany Czasem dostanie obiatę.
Może się nasyci.

Poem versions


 
COMMENTS


My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
31.05.2019,  Dekameron

My rating

My rating:  
31.05.2019,  Edyta Jach

My rating

My rating:  

My rating

My rating: