NIEPOKORNA DUSZA

NIEPOKORNA DUSZA


Ciąży mi moja dusza
niepokorna gdy rozkłada ramiona
jak skrzydła metafor
gdy wraca z dalekiej podróży
królowa szczęść, królowa łez
twarzą w twarz z życiem
pijąc je duszkiem jesienią i wiosną

W krzyku i w zamilczeniach
nie patrzy w krzywego lustra
przez warstwę ochronną
myśli mgieł natchnionych
igrając ze światem
wiecznym potokiem słów
cichym i wrażliwym

W gąszczach czerni i czerni
błądząc za blaskiem morza martwego
dotykalnym boleśnie
i dzisiaj już jej nic nie powiem
pióra głębokim pociągnięciem
jak skalpelem zimnego chirurga
dotknę tylko do żywego narowiste kamienie


⊰Ҝற$⊱ ………………………………………………………………… Toruń 19 listopada '18