WIERSZE KASPARA HAUSERA

płyną z ciemności. Zimne strumienie młodej wody przekraczające brzegi
niewidzących oczu. Kochać
znaczy być tą mrówką pod tym ciężkim butem. Kochać
to być między tymi palcami
patrzeć jak odrywają się własne ręce i biegną
w nagle przeciwległe strony. Kochać
jest możliwością szczęścia
z niemożliwości większego cierpienia, gdy nie widzisz

drewniany koń staje u żłobu
płomień wiąże dłoń.

Nie widziałeś
ten człowiek zszedł z krzyża, opuścił kaplicę
i odszedł między ludzi.