W SKRAPLANEJ WIECZNOŚCI

W SKRAPLANEJ WIECZNOŚCI


I coraz więcej popełnionych wierszy
osamotnionych, przyodzianych w kir
czczych miraży
minionych dni
jak ruchomych piasków
spełnionych i niespełnionych marzeń
po drugiej stronie światła tafli czasu

Czas, złodziej dusz niedościgniony
nigdy nie złoży tajnej broni
wita i żegna łzotokiem
nim pofałdowana w sepii prześwitach
spiżowa niepamięć szklanej ciszy
zacznie wszystko rozmywać
w skraplanej wieczności


⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………… Toruń 21 września '18