"Po spektaklu"

Wyszli na asfalt szary
Szarzy ludzie
Na małą scenę.

Przy czarnym fortepianie
Usiadł.

Powąchała różę
Niebieską
Ostatnią.

Zawisła
Na niebieskiej ścianie
Bez wyrazu
W obrazie.

Dwa krzesła.
Stół.
Przezroczysta popielniczka.

Nie-kolor-owo.

Jesteś mi potrzebna!
Słyszysz?
Jesteś mu potrzebna... Bardzo...

W starym aparacie telefonicznym
Odezwała się Cisza.