KUKIEŁKA KO(S)MICZNA

KUKIEŁKA KO(S)MICZNA


Człowieczymi próżno oczyma
ktoś z trwogą jak ty spogląda
na ciało swe na wietrze niczyje
na każdy jego skrawek
niczym w odmętach zawieszon
na Ziemi tej ten człowiek ostatni
najnędzniejsze stworzenie na świecie
niczym pierwsza
i zgubnie ostatnia
klasyczna kukiełka ko(s)miczna
z przemożną wolą istnienia
z granatem w dłoniach i z kwiatem
więdnącym w bezruchu ciemności
na już mu obcej planecie
gdzie zmierzchem ginie pieśń Słońca
pyta terminatora o drogę
do hotelu figur woskowych


⊰Ҝற$⊱ ………………………………………………………… Samotnia 29 lipca '18