Eklezjastka Ulla Hahn (*1946)
Minął czas gestów szerokich a czułych
zmęczone ramiona które przytulały
na przywitania i na pożegnania
czas gestów minął szerokich a czułych
Odszedł czas trunków słodkich musujących
niebo zatkane. Bo kto pije po mnie
temu ołowiem krew gęsta się sączy
czas trunków odszedł słodkich musujących
Przeszedł czas szpilek cienkich obcasików
zwapniał twarzy marmur. Na czole żyły
obrzmiałe nad nimi trawa w siano zamieniona
czas szpilek przeszedł cienkich obcasików
[tłum. własne albo parafraza wiersza Ulli Hahn "Vorbei"]
zmęczone ramiona które przytulały
na przywitania i na pożegnania
czas gestów minął szerokich a czułych
Odszedł czas trunków słodkich musujących
niebo zatkane. Bo kto pije po mnie
temu ołowiem krew gęsta się sączy
czas trunków odszedł słodkich musujących
Przeszedł czas szpilek cienkich obcasików
zwapniał twarzy marmur. Na czole żyły
obrzmiałe nad nimi trawa w siano zamieniona
czas szpilek przeszedł cienkich obcasików
[tłum. własne albo parafraza wiersza Ulli Hahn "Vorbei"]
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating