Spotkania

Nie chcę wiedzieć,
czy wciąż stoi stary jawor, a pod nim licha kładka,
tyle, że strumyczek płytki, można go kijem zahaczyć.
Podobno teraz jest tam dom,
ale nie pójdę zobaczyć.

Tylko z nim się nie pożegnałam,
a kochałam go, jak stare baśnie.
Nikomu nie powiedziałam,
nie myślałam,
że to ważne,że tak nagle zgaśnie.

Czasem czyjeś szybkie spojrzenie
jak magiczne lustro tamten świat mi odbija.
Ale nie zdążę rozpoznać, czyje to były oczy,
czyje było to życie,
które jak ciepły podmuch mnie mija.