Zakopane - Poznań.

Czerń nas goni, czerń głęboka,
Mdłe migają światła,
A z mojego trzeciego oka
Trzecia łza upadła.

Rytm i turkot kolejowy
Zwykł mi w uszach trzeszczeć,
Czy to jest już dzień nowy,
Czy stary jeszcze?

Lampy migają asynchronicznie,
Jakby swoim życiem trwały.
Dziwne to i nielogiczne,
Bo równe rozstawienie miały.

Nocą podróż pełznie smutno,
Bez podrygów i uśmiechów,
Granatowe nieba płótno
Skrzy się od gwieździstych grzechów.

Rozlewiska pozimowe
Błyszczą się wśród nocnej ciszy,
Głuche krzyki, choć niezdrowe,
Nieszkodliwe - nikt nie słyszy.

I chociaż roją się hardo
Rozpraszane nieścisłości,
Ja znów muszę stopą twardą
Kroczyć ku rzeczywistości.