Powrócić wiosną

Ptaki przestały przemierzać niebiosa
Zebrały stada, formując je w klucze
I odleciały kędy ciepła rosa
I tylko wiatr się po szuwarach tłucze

Obumarłe sitowia, puste lęgowiska
Płaszcz mgławy, rozciągniony,
kryje rozlewiska

I choć białe okolice, rano i z wieczora
To słonko odkrywa spod płaszczu jeziora
I zaraz nad wodami mrokiem się urywa
Ciągnie białe kołdry, jeziora okrywa

Nowe sitowia odrosną
Ptaki wrócą z za mórz
Ja kiedyś jesienią odlecę
I z wiosną nie wrócę już

Autor: Mesteno