Geniusz selekcji

W opuszczonym domu skrzypią drzwi.
Następuje cięcie. Horror.
Drzewa kładą się na drodze
myśli lunatykują
nie mogę spać.
Źrenice na wskazówce zatrzymanej na pytaniach.
Czy tam, gdzie się spalam potrzeba mojego światła?
Wnioski to najlepsze odpowiedzi.
Sprawdzam swój kompas.
Działa, więc stawiam jedną kartę
tu gdzie, czuję najwyraźniej.
Nasza natura jest geniuszem selekcji.
Wie, że to co naprawdę warto,
dodaje energii, a nie ją zabiera.

Stoję na tej jednej karcie
chcąc tworzyć świat możliwości.
A wiara pulsuje odwagę,
by przekroczyć wreszcie
te nieznośnie skrzypiące drzwi.