Wysmukłe wiersze

Taki podobny do marzeń
staje się poeta
gdy w cieniu rozłożystej gruszy
w niezrozumiałym szepcie
pszczelego języka
pochyla głowę nad potokiem słów

Litanie zakochanych
płyną z nurtem rzek
okrzyk nocy rozdziera ciszę
a sny uwięzione
w niespokojnych dłoniach
trzepoczą skrzydłami motyla

W ciemnościach nocy
gwiazdy odbijające się w jeziorze
wydają się o wiele większe
niż na martwym zimnym niebie

Wówczas to umarli proszą o wiersze
wysmukłe
strzeliste
sięgające srebrnych błysków gór
błękitnej podłogi nieba

Manuel del Kiro