Nasza Mała Polska - Wołanie do Natury - Zaklęcie IV

Na cienkim szuwarze
koronkowo uplecione gniazdo,
utulone od mroków, grzmotów, ognia
czeka -
ptaku wędrowny.

Widziałeś tyle światów.
Może prowadziły cię Dobre Gwiazdy.
Może cierpisz.
Nie było cię zeszłego roku

Wróć.

Wiem,
że przypomnisz sobie
rozbłyski mocy Wszechświata
w kropli rosy,
bo
mała iskierka
wciąż zapala się o świcie
w zetlałym puchu.

Twoje.
Od mroków, grzmotów, ognia
ukryte.