W przepaści mętnej

W przepaści mętnej zanurzę dłonie.
W czeluści ciemności upadnę ciałem.
Krew z krwi upiję.
Łez z łzy otrę do końca mego dotrwam.
I spojrzę jak w lustro przebrzydłe.
Jak w duszę dogłębnie - przeszyję i zbadam ją wskroś.
Diabła i anioła zobaczę.
I w spokoju odejdę.