KOCHASZ TEŻ SIEBIE…

KOCHASZ TEŻ SIEBIE…


Gdy w pustce bezbrzeżnej się zbudzisz
na Drogi Mlecznej poboczu
gdzie ktoś ci zamazał kolory
zszarzałych błękitów
zapomniał o nich Morfeusz
zwierciadłu popatrzysz w oczy
w puch ciszy nicości wtulony

Wbrew sobie się zmusisz
by było ci wszystko jedno
w pamiętnej przeszłości pomiętej
by poczuć się w równonocy
poetą samotnym

Hen ponad wachlarzem tęczy
pofruniesz z braćmi ptakami
myślami się zmęczysz
z poczuciem przyjemnej lekkości
serca otwartego na oścież
bezrosko wypowiesz
sakramentalne… kocham też siebie
…

Bo niebawem znikniesz
bez łez i win rozgrzeszenia
bez róż i wyrzutów sumienia
w marzeniach jak czerw zasklepiony
jak wszechświat i czas nieskończonych


⊰Ҝற$⊱ …………………………………………………………… Toruń 18 stycznia '18