Chciałabym obudzić się dzisiaj

Chciałabym obudzić się dzisiaj,
lecz wczoraj już wypala
znajomy wzór
jednostajnej egzystencji.
Ostrzy ołówki,
szkicuje puste dekoracje,
filigranowe pejzaże
codziennej drogi,
co wzywają do spokoju,
tak pogodzone,
nieruchome obrazy
prześwietlone dzień wcześniej,
niemal martwe,
kopalne i blade.
Świadomość jutra,
które nie istnieje,
dzisiaj,
które nie przychodzi,
wczoraj,
które mam na co dzień,
czasem tylko trochę wcześniej,
czasem ciut później.
Nie nauczę się żyć
ciągnąc przeszłość
w nieskończoność.