cóż mogłabym robić dalej?

Jestem lunatykiem.
Chodzę po omacku.
Wychodzę po zmroku.
Jestem kotem,
szczurem,
potworem bezsennej nocy.
Mój wzrok snuje się
pustymi ulicami.
Wciąż szukam drogi
niewydeptanej.
Docieram
w te same
w ciszy zaklęte zaułki.
Wpadam
na te same
uśpione samochody.
Mój horyzont zamyka się
w jednej dzielnicy,
w tym samym dniu
jak tamten.
Jestem więźniem
własnych granic.
Nie idę po przodu,
już wszędzie byłam,
cóż mogłabym robić dalej?