WESTCHNIENIE ZADUMANE

5.0/5 | 1


WESTCHNIENIE ZADUMANE


Ile człowieczeństwa
zawarte jest w wierszach
ile zamyślenia
troski i cierpienia
w dumnym człowieczeństwie
przyodzianym w zbroje
nieludzkie tak, niemęskie
wykute z najtwardszej
stali damasceńskiej

Tu czynię westchnieniem
zadumanie w ciszy
uśmiecham z pokorą
do gasnących gwiazd
bo brnę w zapomnienie
tonę jak i one
osiądę na Proxima Centauri obłokiem
pylistym i czystym
zgasnę, zgasną świty
zapomnę, że byłem

Choć świat lśni mi jeszcze
w brzasku o poranku
niewypowiedzianym pięknem
w makijażu natury
miłością kochanków
lecz bardzo się boję…
że serce mu pęknie
gdy nasturcje poziomki
orchidee mimozy
pozżerają żądne krwi szczury



⊰Ҝற$⊱ ……………………………………………………………… Toruń 14 grudnia '17



 
COMMENTS


My rating

My rating: