Cień na przedmiotach, trwalszych niż ludzie

Rozsypią się nasze "dzieła wszystkie"
stworzone wodą i wiatrem
rozsypią się dotknięcia
nie przetrwają twarze

Każdej rzeczy czas
budowlom ziemskie przyciąganie
jak i bogom w naturalnym wymieraniu
porządkom i prawom
cieniom w tysiącletnich drzewach
brak już sił do przeżycia

Cień wybity z transu
nie dobita chwila
wirowanie włosom głosom tańcom
i tylko tempo ma jeszcze znaczenie

Chmury już niewidoczne
skargi parzą się wyżej
zamroczone "złote myśli"
bawią się w ciuciubabkę z płytami chodników


Lektury obowiązkowe niedowierzają
chcą jeszcze zostać w kraju wielkoludów

ostatnie kartki krzyczą



ostatnie puste