… I PTAKOM NICZYIM

… I PTAKOM NICZYIM


Kto rozprasza zalękniony horyzont
szepcze dobranoc gwiazdom
i… ptakom niczyim
w wielkiej improwizacji nonsensów
na arenie odpływających klepsydr
w utopii wszechświata… wibruje
w chwil pustych podziemiach
i rozlewiskach spożywczego szkła
jesień po jesieni niesie
i panieruje… niecierpliwe dusze

Kto spogląda w niebo z nadzieją
choć… do sanktuarium piekła bliżej
wierszydła północą pisuje
szamocząc słowa światłoczułe
w cynamonowych ogrodach
codzienności… łudzi
wiatrem z wichrowych wzgórz
niczym źdźbłem filozoficznej trawy
jesień po jesieni niesie
dla ludzi… co raz dziwniejszych


⊰Ҝற$⊱ ……………………………………………Toruń 7 listopada '17