WIERSZ PODŻEGAJĄCY AD '71 - /art. 18 § 2 KK/

WIERSZ PODŻEGAJĄCY AD '71 - /art. 18 § 2 KK/

Zapomnij o całym świecie
ciesz się nieskażoną chwilą
kradnij kruchą porcelanę z kwadransu
i krople u ócz… i duszę motylą
nie pytaj o jutro wieczności
bierz to przedwieczności niewiele

Dotknij, zasmakuj, rozsmakuj
nie zastawiaj jej w antykwariacie
niewidzialnie utraconego czasu
i wspomnień bezwonnych… wariacie
w tym igrań bezkresu cudów jarmarku
nim spopielona zgaśnie

Nim jak kamfora z amfory zniknie
utka firmament radościami
nim umknie pod nieba namiastkę
do bezpoczątku i do bezkońca
zabełta serca magii fantazjami
pod nam spadającymi gwiazdami

Może nią wiosna zakwitnie jesieni
ostatnim tchnieniem Słońca
nim zmilknie w aureoli na zawsze…
kolapsem wszystko odmieni
bo jeszcze tyle chwil przed nami
i jeszcze nierozpakowanych… marzeń pani

⊰Ҝற$⊱………………………………………………………… Toruń - 4 listopada '17