Piszesz o słońcu

o jesiennych liściach tańczących z wiatrem
nad dawno zapomnianym jeziorem

Tam tylko białe łabędzie wciąż powracają
niczym śnieżne marzenia do poduszki snu

Tkasz żywą powieść

A miedzy wątkiem i osnową znikasz
jak kameleon wśród pustynnych piasków

Lubię cię czytać

Piszesz niekończącą się powieść
bez wątpienia świat ulega zmianie
ale ty pozostajesz sobą