Tak mnie wymyśliłaś

Tak mnie wymyśliłaś
więc jak mógłbym zapomnieć

mogę jeszcze uciekać
od choćby uśmiechu
od ledwie spojrzenia
i nie uciec nigdy

albo błądzić gdzieś tu
gdzie byle gdzie każda droga
gdzie byle jak każdy krok
nadepnie na byle jakie marzenia

a tu rzeczywistość taka
by uciekać by nie była inną
choćby niedbałą, marną
no i nazbyt dziwną

a tyle to kosztuje uśmiech
a tyle to kosztuje szczęście
a czy można choć raz w życiu
mieć o chwilę więcej?