Fenomen strachu

Otwieram myśli
wysypują się pytania
fenomen strachu płoszy pragnienia
pojawiają się ciarki
poczucie szczęścia unosi mnie ponad to.
Ufać sobie
ambicje w skórze, w żyłach krew pasji.

Po prostu nie umiem mieszkać w kamienicy zależności.
Mogę deszczem obmywać stopy w kolejce po swoje.
Uwalniam duszone natchnienia wyznaczając cele.
Sens? Urzeczywistnianie.
Rezygnuję, wybieram
kontynuuję autotranscesdencję.