a wiosennej pstro

trochę słońca i deszczu trochę wiatru wokoło
infantylna księżniczka z kwiatuszkami na głowie

nie przewiozła natchnienia
żadnej muzie stęsknionej
nikt nie wierzy wiosennej
w fioletowych bzach tonie

wróży kocha nie kocha szuka prawdy w zieleni
a on poszedł do innej czas miał własnie jesienny

suknię zwiewną jak welon stokrotkami przybrala
strumyk biegnie tuż obok niech no panna zaczeka
moja księżniczko mała

bąki grają na basach trawy piszczą cieniutko
raz wesoło raz smutno koncert na parę nutek

zaraz już koniec bajki i nie będzie jak zawsze
słońce jak gruba dynia wtacza się do sypialni

na podwórko na plażę wszędobylskie uparte
a wiosenna uciekła wprost w piosenkę
na lato