Lustro słońca
Niech wiatr poniesie
dusze płaczące
tam gdzie tęsknota
kończy swój szlak
Tęczowym płaszczem
smutek ubierze
by w lustrze słońca
ujrzały swą twarz
dusze płaczące
tam gdzie tęsknota
kończy swój szlak
Tęczowym płaszczem
smutek ubierze
by w lustrze słońca
ujrzały swą twarz
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
Moja ocena
Taka naciągana piąteczka wiersz niby ładny, ale to tylko wierszyk, I taki smutny;)) Dusze płaczące;)))tam gdzie tęsknota kończy swój szlak;))) To mi się właśnie z tym skojarzyło, piaska chodź przytul przebacz;)) nie wiem skąd mi się to wzięło;)) ale jak Pani u mnie ja u Pani;);))) przepraszam druga strofka;))) w sumie dziś słońce i piękna wiosna;))
My rating