trauma

najtrudniej
jest przejść poziom życia
w którym zanika przestrzeń

myśli sięgające horyzontu
oplątują cię jego linią
krępując ruchy

z czasem drętwieją
przestajesz się szarpać
spadasz

poniżej poziomu
czujesz się bezpiecznie

nie razi błękit nieba
miarą życia jest głębokość
nonsens - jego sensem
odnalazłeś spokój

wystarczyło zgubić siebie
niech nikt nie szuka

sobie nie jesteś już potrzebny

iw
(Marku, pozwoliłam sobie dopisać ciąg dalszy do Twojego wiersza)