VITAE LEX RETRO NON AGIT

VITAE LEX RETRO NON AGIT


By nie zamrzeć w locie
wolny, niczym ptak jaki… dziki
straceniec, poezji mgnieniem
w pełnej garści powietrza
nie zmącić ciszy
fluidów eteru nie rozproszyć
w czasie pisanym teraźniejszością
przeźroczystości nocy
czekasz na powiew
złudy mglistego jutra
na krawędzi brzytwy
rzeczywistości
w smudze poświaty Księżyca neuronów

By świt nabrał pełni wysycenia kolorów
choć życie jak prawo
wstecz nie działa
ku zapomnieniu… ku odrętwieniu
puzzli najdrobniejszych chwil
pośpiechu obłoków
dzień po dniu
krok po kroku
przez wiersze wierszem
z słów niewysłowionych snów
dyskretnie okamgnienia zastygłe spajaj
choć na marginesie
niepewnie udając poetę


⊰Ҝற$⊱ ……………………………………………………… Wierzyce 24 grudnia '16