Nostalgia 2

Siedzę przy oknie
pada deszcz
ostatni chyba jesieni
bo za chwilę
w śnieg się przemieni

na parapecie ptak moknie
skrzydła z kropel otrzepuje
które rozbijają się o szyby

zmęczona głowa rymuje
inny obraz i tyle
ile ogarnąć jeszcze zdoła

ten
najprawdziwszy
choć na niby
powstanie za chwilę

czy brakuje anioła
aby oczyścił świat
a może anioł to ptak
on przecież wszystko może

na parapecie kropla mała
czy to łza
czy tylko kropla
atramentu
z pióra ocalała

siedzę przy oknie
marzę dobre sny
zanim świat go zmoże

z oczu płyną krople deszczu
a na szybach łzy