czekanie

stare matki powoli zanikają
przestają rozumieć
być potrzebne

stają się uciążliwie opiekuńcze

podzielone na tysięczne błyski
niechcianych wspomnień
drobnych uśmiechów łez
miękkości rąk na czole

ich czas się rozpada
a my zanurzeni w jego pęknięciu zapominamy
że one żyją nie żyjąc