Dwanaście

Nie masz nic lecz idziesz w głąb
naprzeciw dniom wyciągasz dłoń

I to co masz ten cenny skarb
to niby nic a jednak fart
trzymasz jak wiatr gołębia

Smutek co tka szkarłatny kwiat
Na usta twe nanosi gorzki smak

Nie bronisz się i stajesz twarzą w twarz
unosisz wzrok na boski świat
i mówisz jestem wart szczęścia

Dwanaście planet
dwanaście serc
dwanaście łez zaklętych w diamenty

Dwanaście myśli
dwanaście smutków
dwanaście szczęść ściśniętych w pięści