z brzaskiem dnia

zostawiam ślady jednotorowe

budzę rosę potrząsając zarzuconymi
nitkami pajęczymi - rozczesują mi włosy
zaczepnie unoszą kładąc na rzęsy

miotam dłońmi jak nieudolna tancerka

telefon w kieszonce delikatnie dźwięczy
tarcza zegarka rozświetlana porannym słońcem
rzuca „zajączkami” - przerywając figle

pobudzona rześkością witam nowy dzień
w zamian darując tylko wdzięczny uśmiech