TY ENIGMATYCZNY…

TY ENIGMATYCZNY…


Ratujesz słowa zmierzające w niepamięć
Ocalasz złotawym rozsypaną zmierzchem
Niedoskonałość ich nieprzebrzmiałą
By rozumieć milczenie mądrości
Enigmatyczny ty i stugłosy
Ty gardzący wawrzynem
Półcienia niezwykłości
Niełasy

Samotność Norwida dostrzegać się uczysz
Jak w róży książęcej rozmarzyć w nawłoci
Niepostrzeżenie w ciszę boso wkroczyć
Przez lustro magiczne, niedomknięte
I na oślep, znienacka powrócić
W niedokończone milczenie
Bezcielesności źrenic
Czasem


⊰Ҝற$⊱…………………………………………………………… Toruń 7 lipca '16